24 Mayıs 2010 Pazartesi

Bylem Zolnierzem;savaşın soğuk yüzü…


Her yer alev alevdi.İki taraftan da ateş ediliyordu.Dünya yanıyor gibiydi.Patlamalar gerçekten çok kuvvetliydi.Terimi silmek istedim ve ter sandığım şeyin kan olduğunu fark ettim.Vücudumu yokladım ve her yerimin kan olduğunu fark ettim.Temizlemeye çalıştım ama hiç sonu gelmedi.Kendi kendime düşündüm bana ne olacak diye.
Doktorlara saatin kaç olduğunu sordum.Çünkü eğer gündüz ise,hiçbir şey göremiyordum.Gece mi gündüz mü bilemiyordum.Sadece etrafımdaki telaşı,koşuşturmaları duyuyordum.28 yıl boyunca görebilmiştim.Sağlıklı bir adamdım ve enerji doluydum.Ve şimdi kör bir adam olmuştum.Buna devam etme fikrini anlamıyordum.Görme yetim olmadan var olmaya son vermek istiyordum.Sonra asla kız arkadaşım olmayacak diye düşündüm.Çünkü beni artık istemeyeceklerdi.O gece bütün düşüncelerim artık benim için hiçbir şey kalmadığına yönelikti.
Bazen rüyalarımda, geçmişimle ilgili olmayan şeyler görürüm.Hiçbir rüyada göremediğim olmadı.Gri,siyah veya beyaz rüyalarım yok.Benim rüyalarım renkli.Eğer bir günüm ya da bir saatim daha olsa…Sadece kardeşlerimi görmek için, annemi ve babamı…En büyük arzum kendi çocuklarımı görmek olurdu.
O zamanlar görevim savaşmaktı…Eğer savaştaysanız her şey olabilir.Sakat kalmanın her türlüsü berbattır.Ama en kötüsü kör kalmaktır diye düşünüyordum.Artık bunu düşünmüyorum.Çiftçiliği severdim.Çevreyi güzelleştirirdim.Yani bir anda her şey yok oluyor.En çok bu üzüyor insanı.Şimdi bile acı çekmeye devam ediyorum.
Kabahat savaştadır,başka bir şeyde değil.Sadece savaşlar suçludur.Savaştan tek parça çıksanız dahi,büyük kayıplara uğrarsınız.Savaşlar iyi şeyler getirmezler.Sadece yok eder,yıkar ve sakat bırakırlar.Bir an önce bunların bitmesini, her şeyin sona ermesini ister, zamanı sayarsınız.Bunu kim anlayacak?Bunları barış uğruna isterim,herkes için barış.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder